Ik heb lang gedacht dat reizen me een ultiem vrijheidsgevoel gaf.
Want op reis was de enige plek waar ik alles kon loslaten. Waar ik met een open blik naar de wereld kon kijken. Waar alles intenser binnenkwam. En waar ik tijd had om dat vrijheidsgevoel te ervaren. Kwam ik thuis, dan ging ik meteen op zoek naar de volgende bestemming. Een dag thuis was een dag niet geleefd. Ik wilde de wereld zien. Geen tijd verspillen. Het leven is te kort om niet voluit geleefd te hebben.
Tot voor de geboorte van Feliz, leefde Joris en ik aan 150%. Fulltime werken, huishouden, Spaanse les in avondschool. De weekends zaten propvol, van vriendenbezoeken tot logeerpartijtjes en feestjes. Ik daagde mezelf uit voor een start-to-run traject of we gingen fietsen met de koersfiets. Al onze vakantiedagen werden gebruikt om de wereld te zien, van Toronto tot Thailand. En dan begon ik ook nog eens met een reisblog.
En toen werd het zwart
3 jaar geleden, eind 2020, voelde ik voor het eerst dat het niet meer ging. 11 jaar deed ik met hart en ziel mijn job. Het jaar ervoor, in 2019, werd ik moeder. Dat prille moederschap in combinatie met een coronapandemie en een stevige verbouwing, zorgde voor een omschakeling. Plots kwamen muren op me af, trok ik alles in twijfel en leerde ik een andere kant van mezelf kennen. In het nauw gedreven, voortdurend strevend naar meer, terwijl mijn hoofd aangaf rust te willen.
Het gevoel van vrijheidsbeperking overviel me. Perfectionisme zorgde ervoor dat ik niet alleen de beste moeder wilde zijn, maar ook de beste partner, collega en vriendin. Maar ik hield er enkel een gevoel van ‘falen’ aan over. Ik voelde me niet goed genoeg als moeder, maar ook niet als partner, collega of vriendin. En de tijd die ik over had, wilde ik me volledig geven in mijn relatie en onze vriendschappen. Bij het schrijven van deze blog besef ik pas hoe weinig ik naar mezelf luisterde op dat moment.
Gaf het reizen dan toch geen ultiem vrijheidsgevoel?
Ik zocht opnieuw een vlucht in reizen. Ik droomde ervan om werk te kunnen combineren met reizen of zelfs om van reizen mijn beroep te maken. Het jaar voor mijn zwangerschap was ik gestart met mijn reisblog. Ik droomde ervan om daar iets succesvol mee te doen. Opnieuw dat perfectionisme. Als ik voor iets ga, wil ik het goed doen. Maar er was iets dat wrong. Ik wilde niet voortdurend online zijn. Het gevoel van aan-staan en zichtbaar zijn maakte me onzeker. Dat gaf me helemaal geen gevoel van vrijheid. Integendeel!
Het gevoel van vrijheid begint bij zelfliefde
Ik veranderde eind 2021 van werk. Ik vond een plek waar ik tijd – en locatie onafhankelijk kon werken. Waar er bewust aandacht wordt geschonken aan een evenwicht tussen werk, gezin en vrije tijd. Een plek waar ik rust en vrijheid vond.
Ondertussen heb ik geleerd dat vrijheid voor iedereen iets anders is. Dat het een gevoel is dat begint bij jezelf. Vanuit zelfliefde.
Zolang ik die zelfliefde niet toeliet, voelde ik geen vrijheid. De vrijheid van ‘neen’ zeggen leerde ik pas nadat ik onderuit ging op mijn werk en een loopbaancoach onder de arm nam. De vrijheid om mezelf eens een me-time moment te geven. De vrijheid om contact te behouden met diegenen die je energie geven. De vrijheid van mezelf rust te gunnen. De vrijheid van mezelf graag te zien en goed genoeg te zijn. De vrijheid van niet voortdurend te streven naar beter. De vrijheid om mijn ambities als moeder te kunnen combineren met dat van mijn werk zonder het gevoel tekort te schieten voor één van beiden.
Dat maakt dat ik vandaag gelukkig ben. Dat ik mezelf, elke dag opnieuw, beter leer kennen.
Yoga en zelfreflectie
Mijn wekelijks yogamoment maakt dat ik bewuster ben van mezelf. Dan word ik geraakt in al mijn facetten en leer ik anders kijken naar de wereld en de mensen rondom mij. Ik leer bewust stilstaan bij wat ik voel en wat mij raakt. Ik leer mezelf opnieuw kennen naast de rollen die ik vervul in mijn leven. Want de laatste jaren was ik mezelf soms kwijt. Wie ben ik en wat wil ik? Het feit dat ik hierop steeds meer antwoorden krijg, geeft voor mij ontzettend veel mentale vrijheid.
Zo kwam ik tot het inzicht waarom onze reis naar Thailand zoveel voor me betekende. Een half jaar na het overlijden van mijn mama, trokken we met vrienden naar Thailand. Tot heden blijft dit één van de mooiste reizen die ik ooit deed. En tot voor kort dacht ik dat dit kwam doordat die reis me dat vrijheidsgevoel gaf. Nu besef ik pas dat tijdens die reis het rouwproces startte. Dat ik toen pas toeliet om emoties een plaats te geven. Opnieuw zorgde de zelfliefde voor een vrijheidsgevoel dat ik tot voor kort linkte aan de reis zelf.
Reizen zorgde voor zelfreflectie
Het reizen op zich gaf me niet meteen het gevoel van vrijheid. Het feit dat ik mezelf tijdens het reizen beter leer kennen en de tijd neem om stil te staan bij wat ik voel, maakt dat ik dit als een vrijheid ervaar. Maar het ultieme vrijheidsgevoel, waar je ook bent, begint bij jezelf. Bij zelfliefde. Bij zijn wie je wil zijn, ongeacht de plek waar je op dat moment bent.